تابوت

باورش مشکل است

!می دانم

.ولی باور کن که در قرن بیستم هنوز نسل مورچه ها زنده مانده بود

...

.

تو شا عر جوانی را نمی شناسی تا بنشیند و برای جیرجیرکی شعر بگوید که در آن دل کوچکش را میان دو دریای بی درخت گم کرده باشد؟

.

!تصور کن

.

حالا نویسنده ی جوانی نشسته است و بدون توجه به دل کوچک جیرجیرکها ،با مرکب سرخ ،داستان رنگ ها و خو شه ها را بازنویسی می کند

درست در فاصله ی چرخاندن چشمان جستجوگرش،مورچه ی کوچکی،در حالی که دستهایش را به هم می ساید،به دوات خیره گشته است

.

اگر مورچه در دوات بیفتد؟

.........

.........

...

،نویسنده جوان که سرما خورده است

،و داستان رنگ ها و خوشه ها را باز نویسی می کند

او را بیرون می کشد و از سر بی حوصلگی یا کنجکاوی یا شیطنت،بر صفحه ی سفید دفتر رهایش می کند.ه

!تصور کن

مورچه ، در آن حالت بر صفحه ی سرد و سپید

مایوس و متعجب

خط سرخی از

...شرمندگی ...................

...سرعت...................

یا نجات می کشد.............

.بیا اسم این خط نا متعادل را بگذاریم عشق

!خنده دار است

.اما

.

..

...

زنده یاد حسین پناهی