پادزهر

هفت تا هشت سال

برای زندگی کافیست

!هقت یا هشت سال...خلاص

!بقیه اش نقدی مزورانه است

زنبور زهر آگین خیانت متورم می کند هیکل ها را

!و ما با خون فاسد خود به سفرهای بزرگ می رویم

!پیراهن های بزرگ می پوشیم

!خانه های بزرگ می سازیم

حرف های بزرگ می زنیم

و خردمندانه طنین گریه های بزرگ خود را

!به هق هق آرام تخفیف می دهیم در مناسبات بزرگ

می گویند : پادزهر را از زهر می گیرند

می شنویم از گلوی گشاد خود

و پاهای بزرگ خود را به زمین می کوبیم

تا تنها صدای موجود عبور حجم بزرگ ما

،درکوچه ها بزرگ باشد

...کوچه هایی که در کودکی بارها در آنها گم شده بودیم

باز هم از حسین پناهی این بزرگ مرد پاک در روزگار ناپاک معاصر