گوش كن،جاده صدا ميزند از دور قدمهاي ترا.ه

چشم تو زينت تاريكي نيست.ه

پلك ها را بتكان،كفش به پا كن،و بيا.ه

و بيا تا جايي،كه پر ماه به انگشت تو هشدار دهد

و زمان روي كلوخي بنشيند با تو

و مزامير شب اندام تو را،مثل يك قطعه آواز به خود جذب كنند.ه

پارسايي است در آنجا كه تو را خواهد گفت:ه

بهترين چيز رسيدن به نگاهي است كه از حادثه عشق تر است.ه

ه