.......................................................................
در اينكه سهراب سپهري يكي از نابغه هاي شعر نو بوده هيچ شكي نيست .مخصوصا منظومه هاي مسافر و صداي پاي آب او به همراه منظومه ايمان بياوريم فروغ از آثار جاودان ادبيات فارسي خواهند بود.سهراب علاوه بر اينكه يك شاعر خبره بود،يك آشنا به فلسفه و يك نقاش چيره دست هم بود و علاوه بر اينها عاشق هم بود و همه اينها باعث شدند كه اشعار او واقعا به دل بنشينند .در مورد من كه اينطور بوده و من هر وقت كه احساس تنهايي ميكنم و دلم ميگيره به سراغ اشعار سهراب ميرم و واقعا نه تنها ازخواندن آنها هيچ وقت سير نميشم بلكه هر بار كه اشعارش رو ميخونم كمي به مفهوم اصلي اونها نزديكتر ميشم.اشعار او واقعا عميق و فيلسوفانه بوده و هر واژه اي كه او بيان كرده مملو از معاني زيباست و بايد بارها وبارها اشعارش رو خوند تا كمي به عمق اونها نزديك شد.همه اين عوامل باعث شدند تا من تصميم بگيرم كه براي احترام به اين استاد بزرگ عشق، در اينجا قسمتي رو تحت عنوان كلام سهراب قرارداده و به بيان اشعار او بپردازم
..................................................
... زندگي يعني:يك سار پريد
از چه دلتنگ شدي؟
دلخوشي ها كم نيست: مثلا اين خورشيد
كودك پس فردا
كفتر آن هفته
يك نفر ديشب مرد
و هنوز، نان گندم خوب است
و هنوز،آب ميريزد پايين،اسب ها مينوشند
...
جنبش واژه زيست
