،در این بیراهه ی تاریکِ مملو از نگاهِ هرزه ی این مردمان ِگرگ سیرت

.

ماهِ من مهتابِ من باش

دوستت دارم

دوستت دارم

به قدر تنهايي...............

به قدر يك بودن...............

به قدر گريه ي پنهان ِ در دل خورشيد...............

دوستت دارم

به اندازه ي باريدن...............

به اندازه ي يك شب تاب...............

به اندازه ي فاصله ي ميان من و ماه...............

.

!نه

دوستت دارم

به قدر خودت

كه بيشتري از برگهاي سروهاي تمامي دنيا..................

و بيشتري از سنگ هاي ريل هاي تمامي دنيا..................

و بيشتري از من .از تنهايي . از ماه..................

86/2/01مترو

اعتراف

خدا رو می خوام نه واسه اینکه ازش چیزی بخوام

خدا رو می خوام نه واسه مشکل و حل غصه هام

خدا رو دوست دارم نه واسه ی جهنم و بهشت

خدا رو دوست دارم ولی نه واسه ی زیبا و زشت

خدا رو می خوام نه واسه خودم که باشم یا برم

خدا رو می خوام نه واسه روزای تلخ آخرم

خدا رو می خوام نه واسه ی سکو و مقام

خدا رو میخوام که فقط تو رو نگه داره برام

...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

اعتراف می کنم که در این روزهای ندیدن و اشک

از آن روزهای دیدن و چشم های همیشه

بیشتر عاشقت هستم

.

..

...

از دریچه ی ماه

حیران نشسته ماه به تنها نشستنم

وین قطره قطره اشک به مژگان نشستنم

.

دیوانگی نباشد اگر،شور عاشقی است

شب تا سحر نگاه به مهتاب بستنم

.

از این دریچه راه به سوی تو می برم

باشد اگر امید از این راه رستنم

.

پیوسته ام به مهر تو ، ای گل که بنگری

پیوند خویش از همه عالم گسستنم

فریدون مشیری